De 'waaiberg' en nog veel meer...

Hier draaide onze vakantie rond: de Mont Ventoux. De naam komt van het woord 'vent', dat wind betekent, en een 'waaiberg', dat is het! De mistral was namelijk ook aanwezig en blies letterlijk verschillende fietsers gewoon zonder pardon de weg af. Gelukkig hadden wij de kant van Malaucène gekozen, waar we iets meer uit de wind zaten en konden we toch de top bereiken, kort voor ze hem wegens de wind-gevaar afsloten.

This was what our holiday was all about: the Mont Ventoux. The name comes from 'vent', which means 'wind' and wind there was! The mistral was also present that day and it literally blew cyclists off the road. Luckily, we choose to ride the side of Malaucène where there was a little less wind and we reached the top safely just before they closed it.

Bijna 2500 mensen hebben deelgenomen aan dit evenement. Veel goed getrainde fietsers, maar ook minder goed getrainde fietsers (ik dus!) en een aantal BV's (Bekende Vlamingen). Dit jaar zaten we toevallig in hetzelfde hotel als Vlaams Minister van Sport Philippe Muyters en zaten we aan het ontbijt met Koen Wauters, die bezig was met de opnames voor zijn nieuwe televisieprogramma.

Almost 2500 cyclists take part in this event, among which well trained cyclists, not so well trained cyclists (me!) and some VIP's. This year we happened to stay in the same hotel as our Minister of Sports Philippe Muyters and we had breakfast with Koen Wauters, who was filming his new television show.

Maar natuurlijk zijn we geen hele week bezig geweest om de berg op te fietsen. We hadden ook nog wat vrije dagen om van de Provence te genieten.

But, of course, climbing the Mont Ventoux didn't take us all week, so we had some spare time to enjoy the Provence.

Dit zijn een aantal indrukken. Voor iemand die graag een globaalbeeld heeft van dingen lijkt dit waarschijnlijk allemaal op elkaar. Maar ik kijk liever naar de details en verschillen, die elk plaatsje, huis of straat uniek maken.

These are just some impressions. To one who likes to have a global view, all villages might look the same, but I prefer to look at the details and differences, which make village, house or street unique. 

Ik denk dat er voor sommige dorpelingen net iets teveel Belgische wielertoeristen waren naar hun zin, want toen we een tafeltje hadden gevonden om iets te drinken, hoorden we de cafébaas praten met een paar lokale klanten over de 'Belgische invasie'. Hij lachte en zei dat het terras die dag verboden terrein was voor Belgen. Het was pas toen hij zich omdraaide om onze bestelling op te nemen en hij ons zag lachen, dat hij tot de pijnlijke conclusie kwam: "aaaaah, vous êtes Belges..." en hij ons toch met veel plezier de drankjes bracht ;o)

I think there were just a bit too many Belgian tourists for some of the villagers, because when we sat down to drink, we heard the café owner talk to some local customers about the 'Belgian invasion'. He was laughing and said the terrace was closed for Belgians that day. It was only when he turned around to take our order and saw us smile, that he painfully concluded: "aaaaah, vous êtes Belges..." and brought us our drinks ;o)

Ondanks de wind was het prachtig weer, met 28 - 30 graden. Een perfecte temperatuur om eerst de kleine, oude dorpjes te voet te verkennen en daarna af te koelen met een fris glas witte wijn in een lokaal café.

Despite of the wind, the weather was great, with 28 - 30 degrees Celsius. A perfect temperature to discover the small, old villages on foot and afterwards drink a glass of cold white wine at a local café. 

De dorpen hebben vaak heel smalle straatjes, zelfs niet breed genoeg voor een auto. Het is vredig en rustig en als je door je wimpers kijkt, geven de oude gebouwen, materialen en de hobbelige straatjes je het idee dat je teruggaat in de tijd.

The villages often have small streets, not even wide enough for cars. It's peaceful and calm and as we say in Dutch, 'when you look through your eyelashes', the old buildings, materials and the cobblestone streets make you feel like you've taken a step back in time.

Ik hou dan ook van de combinatie van die rustieke materialen, de felgekleurde bloemen en het 'perfecte imperfecte'.

I love the combination of the rustic materials, the colorful flowers and the 'perfection of the imperfect'. 

Ik verken altijd elk straatje, steegje en gangetje, zelfs als je je moet bukken om er door te kunnen...

I like to discover every street, alley and passage, even if I have to bend my head because the ceiling is too low...

Deze kapel staat op een hoge, smalle rots en kijkt uit over het onderliggende dorpje. Ik had eigenlijk een foto van de andere kant moeten maken, waar de rots goed zichtbaar is, maar dat ben ik vergeten. Maar voordat we bij de kapel waren moest ik wachten, en wachten, en wachten, want het dorp bleek een waar kattenparadijs te zijn en Philippe stopt altijd bij elke kat die hij tegenkomt... Echt, het heeft meer dan een uur geduurd voor we de 2 straten tot de kapel doorgewandeld waren ;o)

This chapel is build on a narrow rock and rises high above the village, overlooking daily life. I should have taken a picture from the other side, where you can actually see the rock, but I forgot. But before we got to the chapel, I had to wait, and wait, and wait, because the town seemed to be a cat paradise and Philippe wants to play with every cat he sees... Really, it took us over an hour to cross 2 streets and get to the chapel ;o)

Maar wees eerlijk, wie kan er nu niet weerstaan aan zo'n schattige kleine pluizebol!

But I have to be honoust, even I couldn't resist this cute little fellow!

Zie je de 'alsjeblieft-Ellen-mag-ik-hem-mee-naar-huis-nemen' blik in Philippe zijn ogen? ;o)

Do you see the 'please-Ellen-can-we-take-him-home' look in Philippe's eyes? ;o) 

Na veel spelen en knuffelen kwamen we dan toch eindelijk aan de kapel. Ik ben gespecialiseerd in de verkeerde kleren of schoenen aandoen op het verkeerde moment (hakken in Parijs... geen goed idee!) maar ik laat het de pret niet bederven. Philippe vond het wel grappig, dat ik weer zo dom was geweest om een wijde rok aan te doen, terwijl ik wist dat we naar een hoge rots gingen op een 'waaidag'... Je kan je wel voorstellen hoe ik wanhopig probeerde alles op z'n plaats te houden ;o) Het was in elk geval goed voor onze lachspieren!

After a lot of playing and cuddling, we finally arrived at the chapel. I'm a specialist in wearing the wrong cloths or shoes (high heels in Paris... not a good idea!) but I won't let that spoil the fun. Philippe was quite amused that I had been stupid enough to wear a wide skirt when going to a narrow rock on a windy day... You can imagine how I was trying to keep everything in place the whole time ;o) It sure made us laugh a lot!

De kapel was de moeite waard om te bezoeken en ook het uitzicht boven was prachtig. En op de terugweg... natuurlijk, stopten we nog even voor een laatste knuffel met ons nieuwe kleine vriendje ;o)

The chapel was worth the visit and the view from up there was beautiful. And on our way back,.. yes, we did stop for a last cuddle with our little friend ;o) 

Volgende keer, deel 2! ;o)

Next time, part 2! ;o)