De Cannibale...

Op zaterdag 23 juni was het dan zover: Philippe, zijn vader en de collega's stonden samen met 2500 andere deelnemers aan de start. Ze waren klaar voor 'De Cannibale', een tour van 174 km, waarbij ze eerst de Ventoux op moesten, dan een route over een aantal omliggende cols moesten volgen om vervolgens opnieuw de Ventoux op te klimmen en boven te eindigen. Ik was heel blij dat ik niet mee hoefde ;o)

Saturday June 23 was the big day: Philippe, his father and the collegues joined the 2500 other participants at the start. They choose to cycle 'The Cannibale', a 174 km tour, which climbed the top of the Ventoux, then went down again for a tour over some surrounding cols and then back up the mountain to finish. I wished them good luck, glad that I didn't have to join them ;o)

De start was om half 7 's morgens, dus ik had genoeg tijd om de omliggende dorpen te verkennen.

The start was at 6.30h in the morning, so I had quite some time to discover the surrounding villages.

Allereerst wandelde ik naar boven, naar het oude fort van Malaucene, waar ik de zon tevoorschijn zag komen vanachter de bergen. Het oude dorpje was nog diep in slaap en scheen zich helemaal niet bewust te zijn van al die wielertoeristen daar beneden.

First, I took a walk to the old fortification of Malaucene, to see the sun rise from behind the mountains. The old village seemed to be unaware of all those cycling tourists and was still asleep.

Op een klein, stenen bankje, onder een oude olijf, kon ik van de zonsopkomst genieten. De temperatuur was al heerlijk aangenaam en ik hoefde me niet te haasten. Ik zou zo kunnen wennen aan ochtenden als deze ;o)

On a small stone bench under an old olive tree I could enjoy the first rays of sunlight. The temperature was already very agreable, and I had no need to hurry. Really, I think I could get used to mornings like these ;o)

Even later ging ik met de fiets op weg naar Vaison-la-Romaine. Onderweg besloot ik een tussenstop te maken in Crestet, een klein, middeleeuws dorpje op een heuvel.

A bit later, I took my bike to go to Vaison-la-Romaine. On my way, I decided to stop in Crestet, a small, Medieval village on a mountain.

Een aantal boeren was al wakker en druk aan het werk, maar de meeste mensen genoten van een slaperige zaterdagmorgen. Ik vond het helemaal niet erg om vroeg op te staan, want ik vind dat de wereld er op zijn mooist uitziet in het ochtendzonlicht. Het geeft de wereld een prachtige gloed, die je echt alleen 's morgens ziet.

A few farmers had already woken up and had started their work, but most people were sleeping late. I loved to wake up early, because I think morning sunlight is the most beautiful sunlight, and it gave nature a special glow, which you can't see during the day.

Terwijl ik door de smalle straatjes wandelde, viel het me op dat veel van de huizen daar geen tuin hebben, enkel een klein terras. Maar, eigenlijk, met zo'n uitzicht heb je toch helemaal geen tuin nodig!

Walking through the narrow streets, I noticed that most houses don't have a garden, just a small terrace. But then again, I think a view like this compensates that utterly!

Nog een paar plaatjes, gewoon, omdat ik niet genoeg kan krijgen van de schoonheid van dit Franse landschap.

A few more pictures, just because I can't get enough of the beauty of this French region.

Jammer dat dit terras privé was... De stoelen daar in het vroege zonnetje, onder de vijgenboom, zien er erg uitnodigend uit ;o)

Too bad this terrace was a private one... The chairs in the early sunlight, under the fig tree, looked very inviting ;o)



Wordt vervolgd...!

To be continued...!