Over een heleboel gefladder en een quiltvinger...

Ik ben ondertussen ook nog altijd aan de 'In The Fields' quilt bezig. Ik heb al een flink aantal vlindertjes gequilt en ik ben ongeveer halverwege de rand. Vanwege de donkere randstof, kan ik alleen in het weekend aan de quilt werken, want dan heb ik daglicht. Met lamplicht zijn de quiltlijnen niet goed zichtbaar op de stof.

In the meanwhile, I've been working on my 'In The Fields' quilt. I've quilted many butterflies and I'm almost halfway the border. Because of the dark color of the border fabric, I can only quilt in the weekends, when there's daylight. The dark fabric makes it hard to work with by lamp light.

Toen ik nog maar pas begon met quilten, vond ik dat doorquilten maar niks. Het was immers behoorlijk moeilijk om elk steekje goed te krijgen (niet te groot, niet te klein, en liefst allemaal dezelfde kant op wijzend). Ik besloot dat ik het doorquilten maar niks vond: ik was veel liever met patchwork bezig en ik quiltte maar het minimum dat nodig was om de 3 lagen tegen elkaar te houden. Tot een paar jaar geleden. Ineens zette ik de knop om en vond ik het quilten net zo leuk als het patchen. Kwam het omdat ik eindelijk de handigheid van het quilten te pakken had en dus alle steekjes ineens goed maakte, ik weet het niet, maar ik weet wel dat ik het ineens leuk vond om mijn quilts te versieren met mooie quiltfiguren in plaats van enkel maar de nodige rechte lijnen 'in the ditch'.

When I just started quilting, I didn't like it at all. It was hard to get each stitch right (not too big, not too small and all pointing in the right direction). I decided I didn't really like quilting, and I focused on patchwork, quilting only as much as necessary to hold the 3 layers together. Only a few years ago I made a switch and all of a sudden I really started to like the quilting part as well. Maybe it was because I finally got the trick of making the stitches correctly at once, I'm not sure, but I do know that all of a sudden I prefered to quilt beautiful figures in my quilts instead of just some straight lines 'in the ditch'.

Het intensief doorquilten van een quilt geeft een prachtig resultaat, maar er is ook een onlosmakelijk gevolg aan verbonden: een quiltvinger. Door het maken van al die kleine steekjes is de huid op mijn linker wijsvinger helemaal gerafeld. Een quiltvinger is wel een goede manier om een quiltster te herkennen! Ondanks dat het er niet zo mooi uitziet, vind ik het niet erg. Immers, een gerafelde wijsvinger is het teken van een blije quiltster! ;o)

Now of course, quilting a quilt thoroughly gives a beautiful result, but, a 'quilt finger' is an inevoidable consequence: the skin on my left index finger is frayed from making all those tiny stitches. A quilt finger sure is a way to recognize a quilter! Although it might not look so pretty, I really don't mind. Because a frayed index finger is the sign of a happy quilter! ;o)